ONE FOR THE ROAD

Op de afbeelding (Christine houdt het fototoestel vast maar heeft uiteraard ook haar aandeel tot het cataclysme bijgedragen) ziet men de schitterende snoeiploeg, en tevens het verschil tussen het “aangepakte” deel, links, en wat nog resteert (extreem rechts).

 

 

 

 

In minder dan 2 uur zit ik op de TGV naar Rijssel.

 

Ik wens echter nog in de vlugte een laatste berichtje over het leven van ons domein te posten.

Samen met de “familieploeg” die eventjes op bezoek gekomen was hebben we gisteren de helft van onze “nieuwe” mourvèdre-wijngaard gesnoeid.

 

Dit was een eerste keer voor de twee meisjes: na een korte maar deskundige uitleg van de baas hebben ze elk een rij voor zich genomen, onder toezicht van hun respectievelijke “beschermheilige”, met name Johan en Loïc –

ja, die van de “Cuvée Jolo”.

 

Evident was het niet want de eigenaar – en tevens voorbije uitbater – van dit perceel had er zich de laatste twee jaar “bitter weinig” om bekommerd. Een aantal takjes waren niet eens gesnoeid geweest. Ik heb dus mijn “mannen” erop losgelaten en we zijn heel agressief met het schaar te werk gegaan.

 

Zodra ik thuis terugkom zal het tweede deel aan de beurt komen.

 

De bedoeling is om dit jaar het perceel “fatsoenlijk” te krijgen (minder onkruid en een gemakkelijke toegang errond creëren ...) om er dan vermoedelijk roséwijn van te maken. Indien het nog beter meevalt zullen we zelfs het geduld opbrengen om lang te wachten eer de druiven ervan te oogsten en .... een beetje rode wijn vinifiëren.

 

Time will tell!