COCKLES AND MUSSELS

 

 

 

 

"In Bekkerzeel’s fair city,

   Where the girls are so pretty

I first set my eyes on sweet

   Anna Lonnro(th)ne

As she wheeled her wheel-barrow

Through Butter Street not so narrow

Crying cockles and mussels, alive O!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zijn nu 1300 kilometers verder en hebben al lang de – uitstekende, à propos – kilo’s mossellen verteerd. Toch blijft er de herinnering voortleven aan een avond zoals er niet veel zijn: echte vrienden – door wind en weer, come hell or high water – goede wijn en een sfeer die moeilijk te beschrijven valt.

 

De schelpdieren zijn altijd het slachtoffer, in zo’n geval, evenals de schitterende

– zelf gekweekte - preien, selderijen en ajuinen, maar tja, “collateral damage” noemen ze dat.

 

Ik wens, deze blog is trouwens een soort logboek of een “journal intime” à la

W. Somerset Maughan, Michèle en Michel voor hun aanwerzigheid, maar vooral onze gastheer en –vrouw, Herman en Anna, te bedanken voor een super-aangename etappe aan de rand van het Pajottenland.

 

Ik hoop zo rap mogelijk hier te kunnen reciproceren !