ONZE GELUKWENSEN UIT MOUX, WAAR VLAMINGEN THUIS ZIJN

 

 

 

 

 

 

 

Gisteren hebben

“de Civale » en mezelf

een bezoek gebracht aan

Guido en Marie-Annick.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oorspronkelijk zat het zo : een nieuwe e-site zal binnenkort een hele waaier wijnen van Belgische producenten – meestal wijnboeren in hart en nieren, niet zomaar investeerders met ongerepte handen die zichzelf “vigneron” wanen – in België voorstellen. En verschillende wijnen moesten vanuit het domein van Guy Vanlancker (La Combe Blanche) in La Livinière vertrekken, om een gemeenschappelijke “palet” te kunnen opbouwen, klaar ter afhaling door een in België befaamde vervoermaatschappij. Zo heb ik er ook flessen van onze landgenoot Dirk Vermeersch zien staan.

 

Maar wat ons betreft was de afspraak dat ik de levering met mijn vriend Guido Jansegers (Mansenoble in Moux) zou regelen. Guido en zijn echtgenote waren verzekeringsmakelaars tot ... een zekere dag in het begin van de jaren ’90 waarop Guido voor een maand naar Frankrijk vertrok, tegen het advies in van wie dan ook en zeker de schoonfamilie, om er “zijn” wijngaard te gaan opzoeken. Ik kende hem toen allang als een zeer toegewijde wijnliefhebber en amateur-wijnkronieker, net als ik. Wij deelden onder meer een gemeenschappelijke passie voor grote Duitse rieslings en voor Madeira-wijn, waarvan hij echt als een expert beschouwd mag worden. Bordeaux daarentegen was één van de punten waarover onze mening verschilde: hij was er enorm op verlekkerd (om onuitlegbare redenen) terwijl ze bij mij hoe langer hoe minder in de smaak vielen. De gustibus .....

 

En toen was het zover: hij nam Marie-Annick mee voor een high speed scouting trip – een vluggertje in de Gironde en vervolgens snel naar de Aude - en op één-twee-drie werd een “compromis de vente” bij een Corbières-notaris getekend. De rest verneemt U op zijn eigen web-site. Mansenoble is intussen en “begrip” geworden in de Belgische wijnwereld, en zelfs een beetje buiten onze grenzen. Het verband met een zekere vulpen-fabrikant (Parker) heb ik echter nooit goed kunnen thuisbrengen!

 

Toen mijn eigen plannen om dezelfde weg te volgen, echter nog één departement verder naar het Zuiden toe, nagenoeg af waren, ben ik bij hem te raad gegaan. Mijn twee andere “mentoren” zijn Pierre Piquemal en Jean Gardiés geweest, mannen voor wie ik ook veel respekt koester. En alle drie hebben mij niet durven ontmoedigen, en alle drie hebben ze mij aangeraden om dezelfde FOUT te maken ! Ik wilde oorspronkelijk 6 ha uitbaten, met het idee om in den beginne zo’n 15.000 fl per jaar te produceren. Zij hebben mij alle drie overtuigd dat 10 ha een beter plan was, omdat het nodige materiaal identiek zou zijn en de kosten over een ietwat meer comfortabele productie verdeeld zouden worden. Op zichzelf was hun advies redelijk ... totdat bleek dat de verkoop van die “massa” wijn, alles is relatief, niet vanzelfsprekend was in een context van ekonomische en wijncrisis.

 

Over de jaren heen zijn Guido en ik constant in contact gebleven, onder meer onder toedoen van een bijna jaarlijks bezoek van Herwig Van Hove, die in de zomer vaak zijn kwartieren in Moux komt betrekken om dan eventjes met zijn huisbaas Corneillawaarts te rijden.

 

Gisteren heb ik zijn bestelling samen met de mijne naar La Livinière gebracht en we hebben nadien ...  zeer uitegbreid geluncht en gedegusteerd. Een fles in het bijzonder heeft mijn aandacht weerhouden: zijn PMG-Carignan*. Ik weet niet of hij plannen heeft om deze varietale wijn ooit als dusdanig op de markt te brengen maar eens te meer bewijst deze druifsoort hoe lekker ze wel kan zijn wanneer de wijnboer ze met respekt en bekwaamheid behandelt. Maar ja, Guido zijn “ding” zit vooral in het assembleren, het blenden. Hij beleeft daar zoveel plezier aan dat hij liever naast de onvoorstelbare kwaliteit van een “cépage” kijkt dan wel van zijn mengelen af te stappen!

 

Dit gezegd zijnde, ik profiteer van deze gelegenheid om,

samen met hem, alle liefhebbers van

“Belgische wijnen uit Frankrijk” een Heel Gelukkig Jaar 2014

toe te wensen, en dit vanuit het diepe Franse Zuiden.

 

 

* PMG staat voor “pour ma gueule” en duidt in ons jargoen wijnen aan die we voor onszelf behouden