MOUX, WAAR VLAMINGEN GOEIE WIJN MAKEN

 

 

 

 

 

 

Ik heb al

verslag gebracht

over mijn

recente bezoek

aan Guido

en

Marie-Annick.

 

 

 

 

 

 

Ter deze gelegenheid had de heer des huizes mij van verschillende monsters voorzien en zowel gisteren als eergisteren heb ik er eer aan gedaan. Van bij de aftrap heb ik mij een hoog tempo opgelegd en zeer snel was het raak: de

“Réserve du Château Mansenoble, jaargang 2000” is voor de helft door mijn keel gegleden, terwijl ik, eenzaam als een poolbeer, een lekkere varkenslap veroberde, met gegrilde look en lichtjes gebakken tomaten, rijkelijk bezaaid met peterselie, het spreekt vanzelf. Gisteren hebben Christine en ik de tweede helft van de fles uitgedronken, als partner voor mijn heerlijke gulasj, zonder te veel paprika noch pili-pili, maar wel serieus wat venkel- en komijnzaden daarentegen.

 

Beste Guido, je fles was zalig. De kleur is nog zeer donker te noemen, met amper een begin van oxidatie. De neus, mooi open, bezit ledertonen en ook nog wat rood fruit, met sinaasappelschilgeuren op het einde. De mond is zacht, hoewel Christine de tannienen nog wat gewaar werd. Zij dacht dat het over een Médoc ging !

 

Mansenoble is altijd een aparte wijn geweest. De eerste jaargang was meteen een sukses, zowel organoleptisch als commercieel: grootschalige invoerder Mampaey, te Groot-Bijgaarden, had bijna de hele hoogst in beslag genomen, naar aanleiding van zeer lovende kommentaren in de gespecialiseerde pers. Toen destijds kon een invloedrijke journalist nog een serieus verschil maken.

 

Later zou het gamma uitgroeien tot de drie graden die het nu omvat (voor Corbières AOP-wijnen):

- de “basis” Montagne d’Alaric-wijn, die voor sommigen een beetje te stoer en zuiders is. Geen houtopvoeding hier en een overmaat aan grenache en carignan: rasechte Corbières-wijn zodus.

- de “Reserve” waarvan hier sprake is, met meer syrah en ook een “scheutje” mourvèdre, is altijd mijn lievelingswijn bij deze kollega. Na één jaar in eiken barriques (één jaar oud) bereikt de wijn een stijl die Guido als “een beetje gelijk een Saint-Julien” bestempelt. En hij zit er niet ver naast.

- de “Cuvée Marie-Annick”, het pronkpaard van het domein, voegt nog een beetje meer syrah en mourvèdre aan het assemblage, en de rijping in houtenvaten wordt meer voelbaar. Hij neemt ook wat meer tijd in beslag om goed op dronk te zijn. De Bordeaux-amateurs zullen zich nu bijna thuis voelen, op dit ná dat Mansenoble altijd met rijpe druiven te werk gaat !

 

Guido Jansegers steekt nooit weg dat zijn lievelingsactiviteit het assembleren is. Zijn wijnen zijn dan ook altijd het resultaat van zijn eigen visie over hoe een lekkere Corbières eruit zou moeten zien. Hij ontkent de invloed van de lokale factoren zeker niet, maar zijn bedoeling is het produceren van een harmonieuze wijn, eerder dan de vertolking van een super-specifieke “terroir”, kost wat kost. De huidige fles bewijst dat hij zijn doel bereikt heeft.

 

En bedankt, Guido en Marie-Annick,

voor de vriendelijke ontvangst

en voor deze aantrekkelijke fles.